Ga een jaar niet met de trein en opeens is de gehele dynamiek veranderd. Het was me laatst al eens opgevallen dat het betrekkelijk makkelijk ging, maar ik weet dat zo’n beetje aam het feit dat ik maar twee van de drie kids mee had.
Op deze heerlijke zonnige zondag verreed de man weer eens een heuse toertocht op de racefiets. Hij deed dat samen met zijn zwager en ik had ons heel brutaal en gezellig uitgenodigd bij de bijbehorende (schoon)zus en nichtjes.
Dat we daar naar toe gingen was inmiddels alweer een tijd geleden en de kids waren dan ook bijzonder enthousiast over dit plan. Ze waren zelfs tamelijk gemakkelijk te bewegen tot meewerken met het douche- en opruim traject dat eerst doorlopen moest worden.
Vervolgens heb ik ze hun schooltas gegeven en de gezellige ‘treinboekjes’ die ik een tijd geleden al eens kocht. Wat ze mee wilden nemen aan speelgoed en tekenmateriaal mochten ze zelf dragen. Ideaal.
Ik geloof niet dat ik ooit zo relax met ze onderweg was. We misten op een haar de trein op de heenweg en konden daardoor mooi koffie en een broodje halen. Eenmaal in de trein waren ze alledrie druk met allerlei creatieve processen. Bijdragend aan de feestvreugde is wel dat we tegenwoordig heel decadent eerste klas reizen en daarmee eigenlijk altijd een vierzitter voor onszelf hebben.
Overstappen is zonder het meeslepen van een kinderwagen en met een goed meewerkend achtjarig kind ook aanzienlijk makkelijker dan met peuters die alle kanten op schieten.
We hadden een fijne dag bij de familie en ging en ‘s avonds ook weer treinend naar huis. Dat leverde tussendoor wel nog een woedeaanval op omdat we het hadden gewaagd geen fles water mee te nemen, maar zelfs dat mocht de pret niet drukken.