Of het helemaal noodzakelijke reizen waren, daar kun je over twisten, maar wij namen afgelopen week weer eens uitgebreid de trein. Dat was voor mij toch al weer een tijdje geleden. We namen er wellicht een klein voorschotje mee op de maatregelen die woensdag versoepeld worden, maar dat is dan maar zo.
Strikt genomen gingen we tegen het advies in om het openbaar vervoer alleen voor noodzakelijke reizen te gebruiken. Aan de andere kant is het opzoeken van opa’s en oma’s best noodzakelijk en daarnaast was het rustig in de trein.
Ik reisde samen met de groepvierzoon en kleuterdochter naar Uitgeest voor een nachtje bij opa en oma. De man ging naar de andere opa en oma om daar de groepdriedochter op te halen. Op de heen weg had hij daar trouwens geen trein bij nodig. Hij legde de 170+ per racefiets af.
De oudste twee waren in de week voorafgaand aan het weekend al om en om gaan logeren in Dalfsen. Heerlijk dat dit eindelijk weer eens kon.
In Uitgeest vonden we tussen de buien door een zonnig moment om te gaan wandelen bij het zogenaamde Papenbergmassief. Ik heb erg gelachen om de naam, maar gezegd moet worden dat men er wel een mooi gebied van wist te maken. Als kind kwam ik hier natuurlijk ook al geregeld. Toen was het nog gewoon het duin en de Papenberg.
Na onze wandeling en een kopje koffie op een heus terras gingen we vrij snel weer huiswaarts. De volgende dag was er namelijk iets bijzonders aan de orde; ze mochten weer gewoon naar school. Dat was alweer ruim een maand geleden…
De eerste schooldag en de bijbehorende dynamiek was weer even wennen en wat mij betreft meer dan welkom. Zo heel langzaam lijken we nu weer onderweg te gaan naar een beetje normaal.