Op ons balkonnetje, lekker in het zonnetje. Dat rijmt mooi en is ook best lekker. En bepaald een uitzonderlijke situatie. Deze foto werd namelijk gemaakt op donderdag. Dat is een dag waarop de man eigenlijk altijd aan het werk is en de groepvierzoon meestal school heeft.
De kleuterdochter en ik waren tot voor kort geregeld thuis op deze dag, maar tegenwoordig niet meer. Als we dan allemaal vrij hebben op zo’n donderdag is het balkon wel zo’n beetje de laatste plaats waar we rondhangen. Er zou eigenlijk altijd ofwel vakantie ofwel een uitje op het programma staan.
De ontbrekende groepdriedochter is ook al opmerkelijk. Op het moment dat ik dit plaatje schoot was ze aan het spelen bij een klasgenootje in de buurt. Dat strookt dan wellicht niet zo met het quarantaine concept, maar het betreffende klasgenootje testte ook positief. We maakten graag gebruik van het aanbod om de meisjes even samen in de tuin te laten spelen.
Een tuin, die missen we nu wel hoor. Het balkon is echt heerlijk voor een kop koffie in de ochtendzon, maar uitrazen kun je er niet. Met name voor onze oudste en jongste telg zou een trampoline nu wel bijzonder goed uitkomen.
Maar goed, die hebben we niet. En dus klautert de kleuterdochter eindeloos op, om en onder de hoogslaper van haar broer en zus en ontdekte de groepvierzoon een soort nieuwe vorm van acrogymnastiek met de man als klimtoestel.
De voorraden wijn, koekjes en chocolade werden dankzij lieve buren, de appie en fijne vrienden geheel op orde gebracht en we kregen zelfs ook een mooie bos bloemen.
We zitten voorlopig in ieder geval nog een week in huis, en dat is het meest gunstige scenario. Dat biedt mooi de gelegenheid voor het aanpakken van allerlei klusjes en een heleboel familiequalitytijd.
Recht zo die gaat!