De groepvierzoon had afgelopen zondag heel gelukkig gekeken toen de groepdriedochter tussen neus en lippen door vertelde dat er op de dinsdag sprake was van een studiedag. ‘Dus maandag mogen we thuisblijven vanwege Pasen en dinsdag is er ook geen school?’ zo vroeg hij ongelovig.
Dat vond hij werkelijk een uitstekend idee. Want op deze manier had hij een heerlijk lang weekend, maar vooral zou het ook heel snel weer weekend zijn*. Ik kon er geen speld tussen krijgen maar constateerde dat de vreugde over dit gegeven bij mij aanzienlijk minder groot was.
Lang leve de klassenappgroep, daar werd de studiedag donderdag of vrijdag al aangekondigd, dat gaf mij even tijd om te wennen aan het idee. Ik had namelijk heel enthousiast wat overleggen gepland op de dinsdagochtend en drie rondrennende kids zouden die wel eens kunnen bemoeilijken.
Nu gaan ook in de zorg de overleggen waar mogelijk natuurlijk via teams en dat was in deze mijn redding. Normaalgezien vind ik het knap onhandig, vergaderen achter een beeldscherm, maar nu kwam het wel goed uit. Bij aanvang van het overleg kondigde ik eventueel jeugdig bezoek maar vast aan. Dat leverde begripvolle blikken van collega’s met schoolgaande kinderen op en wat meewarige blikken van de anderen.
Het overleg verliep gelukkig rustig. De kleuterdochter kwam nog wel even zwaaien, en dat was zelfs best gezellig. Mijn bewondering voor mensen die thuiswerken noodgedwongen heel lang met kleine kinderen combineerden blijft onverminderd groot. Het lijkt me werkelijk niet te doen en om compleet van door te draaien.
‘s Middags ging de groepdriedochter bij een vriendinnetje spelen, vermaakte de groepvierzoon zich met de Lego en de kleuterdochter speelde met haar pop of liep achter mij aan. Ik ben van schrik al in de middag gaan koken. Compleet in de war was ik van de rare dag.
Dat bleek ook ‘s avonds toen ik brood ging smeren. Dat hoeft namelijk helemaal niet voor woensdag. Dan eten ze bij de bso en hoeft er alleen een fles water mee naar school. En de man zei doodleuk dat ie zich al afvroeg waarom ik broodtrommels stond te vullen.
‘Ja’ zo vervolgde hij ‘dan ben je mooi vroeg klaar voor donderdag en dan heb je ook meteen iets om over te bloggen’. Daar doe ik het dus maar weer mee.
* Hij heeft niet direct een hekel aan school hoor, maar thuis zijn vindt hij beduidend leuker.