Zo langzamerhand rollen we hier heel voorzichtig naar een nieuw tijdperk. De peuterdochter kijkt al tijden uit naar het moment dat ze peuter af is, en ik eigenlijk net zo. Over twee weken is ons lente meisje dan eindelijk jarig en is ze een kleutertje.
En kleuters mogen naar de kleuterschool. Op maandag de tweeëntwintigste mag ze zich melden bij de bijen voor haar eerste echte schooldag, maar deze week en volgende week mag ze ook al een dagje komen oefenen. Ik ben echt heel benieuwd hoe het haar af zal gaan. Het zal heus wennen zijn allemaal, maar ik denk dat ze het vooral heel erg naar haar zin gaat hebben.
Ze is in ieder geval erg blij met haar nieuwe broodtrommel, drinkflessen en rugzak. Ergens in de kast liggen nog wel een paar gymschoenen in haar maat en daarmee is ze ook qua spulletjes volgens mij een heel eind klaar voor.
Hoewel ik het heel gek vind om dan straks het hele spul op school te hebben en niet meer naar Villa Yip te hoeven, ben ik er verder ook prima klaar voor. Er komt wat meer ruimte voor werk, sport (laat alsjeblieft de sportscholen per de eerste van april opengaan) en hobby en ik kijk daar wel naar uit. Met een beetje geluk krijg ik dan ook nog wat voorjaarsschoonmaak kriebels en gaat ons huishouden wel varen bij de verandering van tijdperk.
Het belangrijkst is uiteraard dat ons meisje er zelf klaar voor is en ik denk echt dat dat het geval is. In vergelijking met haar broer en zus vind ik haar uiteraard maar een mini-tje, maar eigenlijk wordt ze al groot. Ze is inmiddels ook wel een beetje klaar met de dagen die ze alleen met mij of de man heeft.
Dat komt deels doordat die dagen minder spectaculair zijn dan ze zonder Corona zouden zijn geweest. Ze vindt het thuis maar een beetje saai en de laatste maanden was het niet altijd het meest fantastische buitenspeelweer.
Het is welkom dus, dat nieuwe tijdperk. We gaan er de komende weken voorzichtig aan wennen.