Een klein half jaar geleden schreef ik al eens over de muzikale aspiraties die we hier hebben, nou ja we, de kinderen eigenlijk. De groepvierzoon gitaart ondanks alle aanpassingen en digitale lessen eigenlijk gestaag verder en ook de groepdriedochter is sinds een paar maanden aan het muzieklessen. Bij de buurvrouw, werkelijk briljant.
Toen de groepvierzoon begon met gitaarspelen was het leven toch iets simpeler. We fietsten met zijn allen een keer naar een grote gitaarwinkel in Eindhoven, lieten ons wat informeren en gewapend met een gitaar gingen we weer naar huis.
Dat ging bij het tweede instrument toch een beetje anders. Allereerst omdat het heden ten dagen niet meer zomaar mogelijk is om een winkel binnen te stappen. Daarnaast is de aankoop van een piano toch bepaald iets anders dan van een gitaar.
Dat het een digitaal exemplaar moest worden was wel duidelijk. Alleen al vanwege de koptelefoonoptie. En omdat het nogal scheelt in prijs en omdat ik regelmatige dates met pianostemmers niet zo zie zitten. Digitaal dus, maar dan? We kregen eens een tip van een pianoleraar, alleen bleek de genoemde variant niet meer verkrijgbaar.
Na een paar maanden peinzen, uitstellen en afwachten belde ik afgelopen week toch maar eens met een speciaalzaak en zo togen de groepdriedochter en ik zaterdagochtend vroeg op pad op weg naar een raambezichtiging.
Ik leerde van alles over digitale piano’s en de groepdriedochter testte er wat uit. Op advies van de meneer die er verstand van had zijn we gegaan voor een variant van Roland. Een witte, want dat wilde de man graag. Volgens de omschrijving is ie geschikt voor moderne woningen, ik was vooral gecharmeerd van de betrekkelijke compactheid van het ding.
Tot grote vreugde van de groepdriedochter kon de piano dezelfde dag nog bezorgd worden en derhalve moesten de man en ik aan de slag. Want deze uitbreiding van de inboedel geeft aanleiding tot een herindeling. Er moet speelgoed naar boven, speelgoed naar beneden en ook wat speelgoed weg (iemand nog een wheelybug of een ballenbaan van Haba?).
Ook konden we er niet omheen om de filters van de ventilator die aan de radiator vast zit, ja dat hebben wij, weer eens te vervangen. Als dat ding dan toch open is, moet er natuurlijk ook gepoetst worden. We waren er al met al de hele zaterdag zoet mee.
Maar nu staat er een piano, is de radiator weer helemaal schoon, de groepdriedochter is helemaal blij en ik voel me somehow heel erg volwassen. Ik geloof dat mijn volgende project het zelf ook kunnen bespelen van de piano wordt.