Het is al weer een tijdje geleden dat ik schreef over de toestand op mijn werk. Dat komt doordat er niet bijzonder veel gebeurde namelijk. we gingen uit met onze afdeling uit cohort, de rust keerde wat weer en de hele situatie kabbelde een beetje voort.
Dat betekent op een psychogeriatrische afdeling dan alleen niet dat iedereen blij en rustig is, maar meer dat er geen al te grote veranderingen in de situatie optreden. In ons geval wilde dat zeggen dat sommige zorgvragers onverminderd onrustig/zoekend/in de war/agressief waren.
En toen kwam daar afgelopen week mooi weer. Of er een causaal verband is weet ik natuurlijk niet, maar met het opengaan van de tuindeuren, werd het gemoed van sommige mensen opeens beter.
Het is natuurlijk ook gewoon heel lekker om zo in het zonnetje te zitten en een leuke bijkomstigheid was dat vrijwilliger Hans weer plaatjes kon draaien voor onze bewoners. Muziek doet het sowieso erg goed, maar Hans heeft er een kunst van gemaakt om muziek te draaien voor mensen met dementie en daar mochten onze bewoners afgelopen week weer eens als vanouds van genieten.
Mooi om te zien was het. En vooral zo fijn voor onze bewoners, die het op zijn Brabants gezegd hard te halen hadden. U begrijpt, van deze zonnige zusters mag het weer nog wel een tijdje zo blijven.
