Tot mijn grote vreugde had ik op deze uitgesproken warme winterdag gewoon vrij. De hele week werd al voorspeld dat er een fantastische dag aan zat te komen en derhalve had de man een virtuele hardloopwedstrijd gepland.
Hij deed mee aan de groeten uit Schoorl run, maar dan gewoon op fietsafstand. De echte variant is uiteraard leuker, maar dit was wel praktisch moet ik zeggen. Rond half acht stapte hij uit bed, bereidde zich voor, voorzag mij van koffie in bed en fietste een half uur voor het afgesproken vertrek van huis weg. Prima scenario.
Ik dronk mijn koffie in bed op terwijl de kids zich beneden met beeldschermen vermaakten. Ook een prima scenario maar gezien het weer kon dat toch niet al te lang duren. Ik heb daarom een stapel boterhammen gesmeerd en verplaatste het ontbijt naar het park.
Eerst maakten we de speeltuin onveilig. We waren bepaald niet de enige maar desondanks werd er lekker gespeeld en het picknick ontbijt bleek een groot succes. Na een tijdje was het echter wel klaar met de speeltuin en we besloten een klein stukje te verplaatsen. Naar de zogenaamde stapstenen.
Daarmee doel ik op een stel rotsblokken die mooi geordend in een watertje liggen en waar heerlijk gespeeld kan worden. Natuurlijk kun je leuk van de ene naar de andere steen stappen of springen, maar daarnaast biedt dat water ook eindeloos mogelijkheden.
De peuterdochter had het uitstekend naar haar zin. In het begin was ze nog erg voorzichtig en stapte ze rustig van de steen naar steen. Sommige stappen durfde ze niet en dan zocht ze haar weg via een andere route. Na een tijdje kreeg ze de smaak goed te pakken en begon ze steeds grotere sprongen te maken.
Ik keek er met een dubbel gevoel naar. Want hoewel ze veel plezier had, ging ze wel erg enthousiast te werk. Maar ja, levensgevaarlijk was de situatie niet en ze heeft ook niets aan een moeder die haar continu tegenhoudt. Aan die motorische ontwikkeling moet nu eenmaal gewerkt worden.
Na een tijdje was het dus plons. Ze stond vrijwel direct weer bovenop een steen en was flink geschrokken. En nat tot halverwege haar bovenbenen. Toen was ze wel klaar met de stapstenen. Maar de volgende keer gaat ze vast alleen maar harder.
