Onderwijs is op afstand en digitaal op het moment en dat geldt ook voor de gitaarles. In lockdown I duurde het even voor de lessen online voor geregeld waren, maar deze tweede ronde schakelde de gitaarleraar van de groepvierzoon vlotjes over op lessen via Skype.
Ik vind dat een prestatie van formaat, want niet alleen moet het technisch allemaal voor elkaar geraken, ook logistiek moet het passen. Normaal gezien is de gitaarles op woensdag direct na school en gaat de groepvierzoon aansluitend naar de bso. Met deze skypetoestand is dat uiteraard niet haalbaar. Heb eens twee of drie van dit soort leerlingen en daar gaat het strakke schema.
Door deze logistieke hobbel miste de groepvierzoon wel enkele lessen direct na de kerstvakantie. Dat vond hij helemaal niet erg, want als hij ergens een hekel aan heeft is het wel aan les via zo’n beeldscherm. Onwil is het geloof ik niet, maar hij verliest werkelijk meteen de moed als hij achter het scherm gaat zitten.
Ondanks de weerzin wist meester Iwan er toch weer wat van te maken op deze donderdagmiddag en kunnen de groepvierzoon en ik weer een weekje oefenen. Voor mij zijn de online lessen namelijk wel handig, ik steek er zelf ook nog wat van op.
Dat het laat in de middag was toen er gegitaard werd was erg duidelijk. De meisjes hadden weinig zin meer in netjes spelen in het gareel en dat in combinatie met een tijdelijk beeldschermverbod leidde er toe dat ik een paar keer moest komen ingrijpen omdat ze het dak bijna van het huis bliezen.
Toen de groepvierzoon klaar was kwamen ze vervolgens wel om beurt heel schattig langs omdat ze ook een poging tot hitaar pelen, zoals de peuterdochter dat zo mooi zei, wilden wagen.