Het was weer zo’n week; om niet in herhaling te vallen een kort-maar-krachtige samenvatting. Nasleep van een nieuw informatiesysteem en de migratie van het oude op mijn niet-zo-nieuwe werk waardoor december voor de overgang en januari na de overgang van die hectische maanden zijn. Dat maakt het werk ook leuk, maar een pandemie kan je er dan eigenlijk niet bij hebben.
Het zij zo.
Ondertussen kijk ik met verwondering en waardering naar de zorg waar de echte klappen vallen: in de instellingen waar ook Bianca werkt en het merendeel van de cliënten corona-positief is, en inmiddels ook het meeste personeel.
Na mijn eigen graveyard shifts – zo noemen we het als je na een dagdienst ook nog een avonddienst (of nog erger: nachtdienst) doet – van een paar weken ook veel ’s avonds bijwerken, nam ik deze week meer huishoudelijke taken op me. ‘Oppassen’ doe je niet op je eigen kinderen dus leerden we van de heerlijke cyclist-next-door podcast Tweewielers (🎤 Herman van der Zandt en Martijn Hendriks, aanrader) de kreet designated parent. Naar de designated survivor, die bij vergaderingen van de gehele Amerikaanse senaat apart wordt gehouden mocht een aanslag gepleegd worden op het Capitol.
Een totaal overbodige maatregel in tijden van harmonieuze democratie.
Afijn, ik bracht deze week de kids naar school was bovengemiddeld veel rondom school* te vinden en vond weer tijd en energie in de keuken. * School; hulde aan de noodopvang dat het beetje structuur biedt, die voor mij en zo-vader-zo-zoon erg welkom is. Ik maakte al flammkuche, traybake en flanste vandaag pasta met roomsaus in tien minuten in elkaar. Het was buitengewoon geslaagd, wat niet ik maar de kinderen over het eten zeiden.
Dat maakt me dan wel weer blij in deze tijd waar de jeu nu toch echt wel vanaf is. Super-simpel-succes trouwens met pure ingrediënten en wat kookgevoel:
- Iedere pasta volstaat
- Uitje fruiten, fijngesneden of geperste knoflook erbij
- Kookroom toevoegen, kruiden met dille, koriander en oregano (of maak het je gemakkelijk met chimichurri, Italiaanse of mediterraanse kruidenmix)
- Tot slot geraspte mozzarella erbij, peper en zout staan op tafel
De garnalen vielen bij iedereen in de smaak en zijn de beste oefening voor kliederen én fijne motoriek. Mayonaise maak je op smaak met knoflook, citroenrasp en -sap, koriander, olijfolie, peper en zout, en jalapeñopepers – als je durft.
Bianca maakte het ‘feestmaal’ trouwens niet mee en dat is ook de reden, dat ik blogdienst heb. Ik merkte haar onrust, druk in de weer met haar telefoon, en wat bezorgd. Het gaat niet goed met enkele cliënten zei ze, en er is weinig ervaring op de dienst. Trots, want zelf is ze toch ook nog niet zó lang verpleegkundige?
Een overlijden was het laatste zetje waarop ik zei: “Ga nou maar!”
Dus: nog even volhouden. Samen moeten we het tot een goed einde brengen, en hoewel ik ook grap, dat ik ’s avonds wil kunnen blijven rennen, blijf thuis. Niet alleen tijdens de avondklok maar zoveel mogelijk, misschien is het niet de meest effectieve maatregel, maar laten we één keer zien dat we het samen kunnen.
Dus ook de jagers – vooral de jagers en hun jachtontzegging – en de vakantievierders die toch weg willen, want ik ben negatief getest. Doe het niet, maar leef samen.
Als maatschappij.