Het mag duidelijk zijn, voedselfotograaf zal ik nooit worden. Sowieso ben ik als fotograaf niet erg geschikt. Een beetje plaatjes schieten vind ik leuk, maar zodra ik teveel moet gaan nadenken over licht, sluitertijden, diafragma’s en meer van die dingen, haak ik af. Om het nog maar niet te hebben over het nabewerken van het resultaat.
Dat is niet erg, er zijn genoeg mensen die wel hele mooie foto’s kunnen maken en dat is dan ook precies de reden dat ik me doorgaans niet bezighoud met het vastleggen van mooie gebouwen of natuurverschijnselen. Er zijn gewoon heel veel mensen die dat veel beter kunnen en als ik een mooie foto wil zien is Google mijn grootste vriend.
Maar ja, als ik iets beleef of maak en dat wil delen, zal ik toch zelf een plaatje moeten schieten. In uitzonderlijke gevallen vraag ik de man zich uit te leven, hij is een betere fotograaf dan ik, en soms besluit ik de lat maar niet al te hoog te leggen. Ik neem genoegen met een niet zo goed plaatje.
In de allerhande van januari was, niet al te verrassend, verstopte groente een thema. Het idee is dan om je kind (of je partner/ouder/huisgenoot) ongemerkt groente te laten eten. Nu is groente eten in dit huishouden niet direct het grootste probleem, maar naar hamburgers met courgette was ik toch benieuwd.
Met gehakt, een ei, wat paneermeel en een geraspte courgette produceerde ik afgelopen weekend hamburgers. Ik had niet echt een idee wat zo’n courgette zou toevoegen of afdoen aan een hamburger maar het bleek werkelijk een prima toevoeging. Het resultaat was een hamburger met een goede consistentie en een lekker smeuïge bite*.
Samen met de hamburgerbroodjes en nog wat groenten als komkommer, tomaat en sla vormden de burgers een lekkere maaltijd, waar iedereen van genoot. Goed geslaagd dus. De volgende keer ga ik kijken of ik de hoeveelheid courgette nog wat kan opvoeren.
* Hoe doe ik het als voedselrecensent?
Op de bovenste foto zie groenten die zich willen verstoppen. Via pexels :).