Zo, ja hoiiiii. Voor u allen een heel gelukkig nieuwjaar hoor! Tweeduizendeenentwintig mag dan niet zo lekker klinken als haar voorganger, maar laten we hopen dat ze volgend jaar wel de boeken in gaat als het jaar van de hernieuwde mogelijkheden.
Beeing around was een paar dagen uit de lucht en daardoor heb ik het hele standaard terugblik deel per ongeluk overgeslagen. Maar ik kan het wel even kort inhalen hoor:
Een virus – verpleegkundige – saai – hard werken – een paar leuke ontmoetingen – buiten spelen – thuis.
En klaar. Er valt verder gewoon niet zoveel over te melden. We zijn gezond, hebben genoten van de kids die maar doorgroeien en ontwikkelen en hebben niets te klagen. En we hebben wel zin in een nieuw jaar.
Mijn website lag er trouwens uit omdat de reactiemogelijkheden het onderwerp waren van zogenaamde spambots. Een soort programma’s geschreven door mensen die echt niets beters te doen hebben en die automatisch reacties met reclame voor zo’n beetje alles wat God verboden heeft hier op het blog willen plaatsen.
Die reacties verschenen niet daadwerkelijk, ik moet iedere reactie namelijk handmatig goedkeuren, maar vroegen schijnbaar wel nogal wat van de servercapaciteit. Toen het de spuigaten uitliep werd de hele handel offline geknikkerd. De man was zo vriendelijk om er intelligente dingen mee te doen en nu kunnen we weer vooruit. Waarvoor mijn grote dank.
Tweeduizendeenentwintig dus. Het jaar waarin de peuterdochter kleuterdochter zal worden en dus naar school zal gaan. Ze kan er zelf niet meer op wachten en zo langzamerhand ben ik er ook wel klaar voor. Nog drie maanden.
Verder heb ik altijd allerlei goede voornemens voor nieuwe jaren maar zelfs dat is dit keer minder aan de orde. Natuurlijk ga ik gezond eten en sporten enzo, ik bedoel, ik zou mezelf niet zijn zonder dat soort voornemens. Maar ik heb geen heel bijzondere nieuwe plannen en focus nu even op het herstellen van een hopelijk kleine scheenbeenblessure.
Wat ik wel heb bedacht is dat ik dit jaar meer aandacht wil besteden aan ontmoeten. Als het allemaal weer een beetje kan gaan we afspraken maken met allerlei mensen die we veel te lang niet zagen. Daarbij accepteer ik dan maar even dat we bij gebrek aan een auto erg veel reistijd gaan hebben. Wellicht zien we nog iets nieuws in den landen.
Zo lijkt het afgelopen jaar toch een soort ‘humbling’ (wat is het Nederlandse woord daarvoor) effect te hebben. Het hoeft allemaal even niet groots en meeslepend. Maar ik heb wel behoefte aan ontmoeting. Das dan eigenlijk weer best mooi, al zeg ik het zelf.