In de nacht van vrijdag op zaterdag voelde ik een kind tegen me aan kruipen. Dat is niet direct ongebruikelijk, maar toen ik aan het formaat van het geval voelde dat het om de groepvierzoon ging, draaide ik me toch een keer om.
Het gebeurt namelijk vrijwel nooit dat hij ‘s nachts zijn bed uitkomt. Hij voelde zich niet zo lekker zei hij, en kroop lekker tussen ons in. Tegen een uur of vijf verzuchtte hij dat de nacht wel erg lang duurde vandaag. Ik begreep dat, want hij had continu liggen draaien.
Niet zo lekker dus. Dat is altijd vervelend uiteraard, maar in deze Corona tijden is het gewoon knap waardeloos. Want we moeten dus nu met de hele familie in hold. Dat waren we toch al wel wat, en nu nog flink extra.
Het was een vrij weekend, de man zou uitgebreid gaan racefietsen, opa en oma zouden langskomen, er stond met zijn allen sporten op het programma. Het gaat helaas niet door.
Over de groepvierzoon maak ik me niet zo’n zorgen, ik voorzie zelfs dat hij maandag gewoon naar school kan. Maar zonde van het weekend is het wel.