Al jaren is zo’n beetje de eerste vraag die ik krijg als we een speeltuin binnenlopen ‘mag ik mijn schoenen uit?’ Een snapbare vraag, vind ik, want in die speeltuinen ligt meestal zand en dat is natuurlijk niet fijn in schoenen. Bovendien is het veel fijner om goed te voelen waar je op speelt.
De peuterdochter maakt het echter nog een stuk bonter. Eigenlijk overal waar ze komt wil ze graag meteen haar jas en schoenen uit. En natuurlijk ook de sokken. Het is meestal zelfs al een uitdaging om haar überhaupt in een jas te krijgen.
‘Ik krijg het niet koud’ is haar standaard antwoord op mijn argumenten over de aan te trekken kleren. U zult begrijpen dat ik doorgaans niet erg enthousiast over de jasloze neiging van mijn jongste telg. Ik krijg het namelijk al koud als ik naar haar kijk.
In de praktijk blijkt echter dat ze over het algemeen inderdaad niet zo koud krijgt. Soms op de fiets, maar dan pakt ze gewoon de jas die ik braaf voor haar heb meegenomen.
Als we haar broer en zus uit school gaan halen en we dus staan te wachten op het plein, rent er derhalve meestal een klein meisje zonder jas en op blote voeten heen en weer. Ze is er namelijk echt niet vanaf te houden en ook niet te houden als ik haar zeg dat ze de schoenen aan moet laten.
Ik heb het maar losgelaten. Als ze het koud krijgt meldt ze zich wel. Mijn grootste angst is dat er ergens op dat plein iets scherps ligt waar ze zich aan kan bezeren. Laten we maar hopen dat het daarmee dan losloopt of de schade eventueel meevalt. Het is tenslotte een speelplek.
De discussie over al dan niet aan te trekken jassen ga ik maar niet al te fanatiek meer aan.