Beeing around

Nu de groepvierzoon zijn zwemdiploma’s binnen heeft, is er tijd gekomen voor een andere sport. Toen hij zelfs nog bezig was voor zijn A had hij het al over judo. De man en ik hebben dat vervolgens enthousiast warm gehouden.

Het toeval (of niet natuurlijk) wil dat we als kind allebei zelf gejudood hebben. Bijster ver zijn we nooit gekomen, we behaalden de groene en de oranje band. Maar de man had zelfs wel eens les van Anton Geesink (hoe cool is dat!) en ik scoorde bij wat wedstrijdjes zowaar enkele medailles.

Goede herinneringen dus. En we beschouwen de judo beide als een waardevol onderdeel van onze sportieve carrière. Daarnaast lijkt deze vorm van sport goed geschikt voor ons manneke. Hij is nogal fysiek ingesteld, best sterk en daarnaast soms behoorlijk onzeker en zelfbewust.

Flink stoeien met duidelijke regels zou best wel eens ideaal kunnen zijn. Goed voor het zelfvertrouwen zo hopen we. En daarnaast is het natuurlijk ook gewoon heel tof om je lekker uit te leven op een judomat.

Hoewel ik vrijwel zeker op zoek zou zijn gegaan naar een plek waar er gejudood kan worden is er ook nog een groot praktisch voordeel. David lloyd biedt judo aan. Op maandag. En dat matcht dus vrijwel ideaal met de zwemles van de groepdriedochter.

We hoeven de routine tot mijn grote geluk nauwelijks aan te passen. Op maandagmiddag speelt de peuterdochter in de kidsclub van David Lloyd. In gezelschap van eerst haar broer en dan haar zus. Intussen breng ik de juiste kids naar de juiste activiteit, drink tussendoor koffie en sport een beetje. Een uitstekend scenario.

De groepvierzoon had op deze maandag zijn tweede judoles. Kwam wederom blij van de mat af en was de koning te rijk met zijn nieuwe pak. Toen hij het eenmaal weer thuis paste en daarop door de man door de lucht werd geslingerd kon zijn dag niet meer stuk. Helemaal leuk.