Samen met een vriendin trad ik donderdagochtend aan in de sportschool. Ergens begin dit jaar besloten we samen een aantal sessies met een personal trainer te gaan doen om wat meer focus en trainingsinspiratie te krijgen.
Zoals bij zo’n beetje ieder verhaal dit jaar kwam toen Corona. De sportschool ging dicht en ons enthousiaste plan belandde in de ijskast. Ergens in september vonden we dan eindelijk weer tijd en moed om verder te gaan met onze enthousiaste trainingssessies.
We waren de laatste weken dus weer goed op dreef en ik had er op deze donderdag ook wel weer zin in. Het werd de laatste training in deze hoedanigheid en ik was tamelijk tevreden met hoe het was gegaan. Toen trainer Wojtek met een grote grijns en een stuk papier in zijn hand naar ons toe kwam werd ik wel een beetje zenuwachtig.
Het is ‘crazy cardio week’, zo wist hij te vertellen. Dat klinkt eng, en dat is het ook, leerden we al snel. Doel was om in zo min mogelijk tijd een totaal van 1000 herhalingen van een aantal voorgeschreven oefeningen te doen.
En dus duwde ik een slee, deed squats, step jumps, trx pull ups, mountain climbers, toe touches, burpees en meer van die dingen. Als je dit niet helemaal volgt heb ik daar alle begrip voor, samengevat komt het neer op buitengewoon vermoeiend.
Vreemd genoeg ben ik van het soort dat hier wel blij van wordt. Niet zozeer gedurende de uitvoering van zo’n training, maar wel erna. Moe, maar voldaan is een toestand die ik erg kan waarderen. Deze keer hoop ik maar dat ik dat morgen ook nog zeg, want ik voorzie een forse hoeveelheid spierpijn.
Met dank aan Wojtek van David Lloyd Eindhoven. Ik ga me nu maar eens beraden over nieuwe trainingsdoelen en een eventueel vervolg van deze sessies.