Het was een tamelijk relaxte versie van een werkweekend. Ik had dan wel zaterdagavond een late dienst en zondagochtend een vroege, maar het waren allebei hele korte diensten. Dat gaf de ruimte om op zaterdagochtend met de groepvierzoon naar zijn proefzwemgebeuren te gaan en aansluitend met zijn allen uitgebreid te eten.
Op zondag kwam ik aan het eind van de ochtend al weer thuis en bleef er ruimte over voor een sport- en zwemsessie en een gezamenlijk diner bij een stel vrienden.
Toch voelde het allemaal niet zo relaxed aan, realiseerde ik me op zondagmiddag. En ik realiseerde me ook dat ik me de hele week overal al had vertoond in de één of andere joggingbroek. Alsof ik daar dan het relaxte gevoel maar uit probeerde te halen.
Best grappig hoe ik dan schijnbaar werk. Het is nu niet dat ik me nooit ergens in een trainingsbroek vertoon hoor, maar doorgaans is dat gerelateerd aan een sportieve activiteit. Verder kleed ik me over het algemeen nog wel een beetje aan.
Maar deze week dus niet. Ik had er geen zin in. Ik had behoefte aan de ontspannen stand en dat ik er dan wat shabby bij liep kon me gewoon niet schelen. Een boeiend mechanisme wel. Het dieptepunt of in ieder geval het meest opmerkelijke wat ik deed was zelfs gaan werken in een trainingsbroek. Het valt immers toch niet op onder het veel te hete apenpak, eh de beschermende kleding.
Hopelijk krijg ik binnenkort weer zin om me fatsoenlijk aan te kleden, want ik geloof dat het een weerspiegeling is van de toestand op het werk. En wellicht investeer ik voor de zekerheid toch ook maar in wat extra joggingbroeken.