Mijn lieve jongste dwarsliggertje kan het nooit zo waarderen als ik vroeg opsta. En helaas wordt ze ondanks mijn uitgebreide pogingen om zo stil mogelijk de kamer/het huis te verlaten bij ochtenddiensten, doorgaans tóch wakker.
Dan schiet ze in luidkeels protest en maakt daarmee iedereen wakker. Tot frustratie van de man en mijzelf.
Het was hierom dat ik een hard hoofd had in het experiment wat ik nu soort van per ongeluk ging uitvoeren. Ik had al heel vroeg de boodschappen besteld met als gevolg dat ik vanaf zeven uur in staat moest zijn om de deur open te maken en iemand fatsoenlijk te woord moest kunnen staan.
Dus ging om half zeven de wekker, en dat is toch zeker een half uur vroeger dan op andere doordeweekse dagen waarop ik niet hoef te werken. Ik was erg benieuwd of me dit meer rust en ruimte in de immer hectische ochtendspits zou opleveren. Het levert namelijk wel meer tijd op, maar dat kost ook een half uur van de kostbare slaap.
Geheel volgens verwachting werd de peuterdochter inderdaad mee wakker. Ze begon even te sputteren maar toen ik haar vertelde dat ze best mee mocht naar beneden vond ze dat erg leuk.
Het opstaan zelf was uiteraard waardeloos, maar toen ik eenmaal op mijn voeten stond was het prima. De boodschappen werden vlak na zeven uur bezorgd en ik voelde me bijzonder productief toen ik de hele handel voor half acht had opgeruimd en ook nog brood smeerde en voor ontbijt zorgde.
Het leverde inderdaad meer tijd en ruimte op en ik vond ons vertrek relaxter dan normaal. Maar dat halve uur slaap is me toch ook veel waard. Ik heb me nu dus voorgenomen om op te staan als ik tussen zes en zeven wakker wordt, in plaats van op de wekker te liggen wachten. Dan doe ik een beetje van allebei.