Er is inmiddels al een heleboel gezegd en geschreven over de Corona toestand en gezien de ontwikkelingen van de laatste zal er ook nog wel heel veel meer gezegd en geschreven gaan worden.
In alle eerlijkheid krijg ik het meeste niet mee. Ik ben geloof ik wel zo’n beetje Corona verzadigd en om het broodnodige niet te missen kijken de man en doorgaans ergens ‘s avonds even naar het journaal.
En toch bereikte mij op deze dinsdag het bijzonder boeiende bericht dat een stel bekende Nederlanders hun bereik via de social media gebruikten om aan te kondigen dat ze hashtag-niet-meer-mee-doen. Ze waren de Corona crisis nu wel zat en vinden dat er nu maar eens duidelijkheid moest komen.
In de loop van de dag werd er nog wat genuanceerd door een paar van de verspreiders van het bericht. Het was symbolisch, ging om het statement en bladibla.
Mijn eerste gedachte bij het bericht hier over was de constatering dat ik hopeloos uit de tijd ben geraakt. Ik had van minstens de helft van de betrokken bekende Nederlanders überhaupt nog nooit gehoord. Ik constateerde ook dat ik er gezien de inhoud van hun boodschap, weinig aan gemist had.
Vervolgens was ik vooral flabbergasted. Hoezo je doet niet meer mee? En dat je dat nou voor jezelf besluit prima, maar ga dat even niet over half Nederland heen lopen influenzen. Daar valt een normaal en weldenkend mens toch gewoon niets bij in? En dan naderhand ook nog roepen dat het bij wijze van spreken is. Nee echt, superhandig!
En echt, ik snap de Corona moeheid hoor. En ik zie ook dat er bepaald nogal wat inconsistenties zijn in het beleid. Zo maakte Arjan Lubach een even briljant als pijnlijk stuk over te invloedrijke arts-microbiologen die weigeren om hun monopolie-positie los te laten en daarmee de testcapaciteit laag hielden.
Maar dat betekent niet dat het een goed idee is om tegen heel jong en twijfelend Nederland te roepen dat je er niet meer aan mee doet. De nuancering die er na kwam krijgen die twijfelaars namelijk niet mee en voor we het weten verspreiden ze dat stomme virus nog harder dan het al ging.
Dat voelt, voor mij in ieder geval, als een dolk in de rug. En misschien nog wel meer dan toen er door allerlei politici werd teruggekrabbeld toen het over zorgbonussen ging. Juist nu steun echt heel hard nodig is, want geloof me, werken in de Coronazorg is voor de meeste zorgverleners bepaald geen hobby, menen een stel gasten te moeten zeggen dat we het even lekker uit mogen zoeken.
En bedankt hè…
