Het duurt nog honderd dagen, dan is het kerstmis. Dat u het even weet. Ik moest daar wel echt even om lachen, vooral om het feit dat er mensen zijn die de moeite nemen om dit soort dingen bij te houden.
Ik moest ook lachen om de timing ervan. Uitgerekend op de warmste Prinsjesdag ooit, en warm was het, zijn er mensen die schijnbaar aan kerstmis denken.
Dat zette me dan weer aan het denken, want hoe zal de kerst er dit jaar uit zien? Vast en zeker anders dan anders, het is immers 2020 en alles is anders dan anders. Dat werd ook wel erg duidelijk als je ook maar voorzichtig keek naar de beelden van de hele vertoning rond de derde dinsdag van september.
Tegen beter weten in hoop ik dat er tegen de tijd dat het kerst is wat meer duidelijk is over hoe het gekke virus zich gaat ontwikkelen en hoe onze op zijn kop liggende samenleving er op gaat reageren. De werkelijkheid zal voorlopig nog wel een vreemde blijven, maar een mens mag hopen toch.
En we mogen dan net begonnen zijn met het schooljaar en het mag dan nogal zomers aan doen op het ogenblik, ik heb wel weer zin in vakantie en een feestje. Dus ik tel stiekem toch al wel een beetje af naar de herfstvakantie over een maand en dus de kerst over honderd dagen.
Het plaatje is van Blond Amsterdam, dat moge duidelijk zijn.