De groepdriedochter roept al zeker een maand consequent dat ze wil hardlopen. Net als pappa. Eerder nam ze een ook nog wel genoegen met een rondje fietsen naast haar hardlopende vader, maar die tijd bleek opeens voorbij. Ze wil ook aan de slag.
Nu heb ik altijd heel hard geroepen dat ze eerst klaar moeten zijn met de zwemlessen voordat ze iets anders mogen gaan doen, en daarmee gaat er hier iets mis. En waar de groepvierzoon inderdaad gaat moeten wachten met judo tot hij zijn C-diploma heeft, daar zit ook een praktische component aan, het menneke kan zich nu eenmaal niet in tweeën splitsen, ging zijn zusje vandaag naar de atletiekclub.
We zullen maar zeggen dat we in deze kijken naar wat het kind nodig heeft. Voor de groepvierzoon is het echt genoeg om buiten school één keer sport te hebben en nog muziekles. De groepdriedochter lijkt nog een extra ding prima te kunnen managen. Ze gaat binnenkort zelfs ook nog starten met pianoles.
Daarnaast vonden we het jammer om het enthousiasme in de kiem te smoren. Doordat haar zwemles bijna een half jaar stil lag, gaan die diploma’s echt nog wel even duren. En een niet geheel onbelangrijk detail is dat de man het superleuk vindt dat de groepdriedochter bij ‘zijn’ GVAC aan de slag kan.
Vandaar dat de man haar betrekkelijk vroeg bij de bso wegplukte om door te fietsen naar Veldhoven. Aan de logistiek er om heen moet ik nog wel even wennen en ook gaan we moeten zien hoe ons meisje de wat late bedtijd trekt.
Ze had het wel erg leuk. Eenmaal in bed kreeg ik een uitvoerig verslag van alle spelletjes die ze had gedaan en vertrouwde ze me toe dat ze wel moe was geworden van vier minuten rennen. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen.
Er was sprake van een succesvolle potentiële start van een atletiekcarrière. Het zal mij benieuwen waar dit sportieve schip gaat stranden