Als ik de groepvierzoon mag geloven is gamen in menig huishouden met kinderen in dezelfde leeftijdscategorie van ons al geruime tijd aan de orde van de dag. Waar de groepvierzoon zich vermaakt met allerhande series in het StarWarsgenre, houden veel van zijn klasgenootjes zich namelijk bezig met het doen van computerspelletjes*.
Het is zelfs al een paar keer gebeurd dat hij wat gedesillusioneerd thuiskwam van een speeldate. Het speelmaatje had hem allerlei spannende ontwikkelingen in een spel willen laten zien en de groepvierzoon vond dat werkelijk totaal oninteressant. Twee kanten op best sneu.
De laatste tijd zijn onze oudste twee dan toch wat verkocht geraakt door de spelcomputer. Op de Xbox die we in eerste instantie aanschaften als afspeel/internetdevice horend bij de televisie, kunnen immers spelletjes worden gespeeld.
De man zou de man niet zijn als hij niet wat dingen ging zoeken passend bij de interesses van onze spruitjes en, hoe verrassend, hij vond wat leuke Lego-spellen. Hij vond versies die samen gespeeld worden en zo heel langzaam is de groepvierzoon daar steeds enthousiaster over geworden.
Toen hij nog niet goed doorhad hoe zo’n controler nou precies werkt, schepte hij er vooral genoegen in om de karakters uit het spel rare dingen te laten doen. Nu hij behendigheid heeft gekregen in het bedienen van het spel is hij zelfs druk met de verhaallijn en de doelen er in.
En zo zaten de man en de groepvierzoon vanavond te gamen. Ze hadden het over hangen aan kippen, teleporteren, gouden blokjes verzamelen en de groepvierzoon kwam werkelijk niet meer bij toe hij een virtueel varken in een net zo’n virtueel kanon deed om het beest terug naar zijn stal te schieten.
Ook de groepdriedochter speelt graag samen met de man een spelletje. Ook al een Lego variant, maar toch weer helemaal anders.
Vooralsnog doen ze dat dus eigenlijk alleen met de man. Het zal mij benieuwen wanneer ze hun schermtijd in gaan zetten om zelf computerspelletjes te spelen.
* van het doen van computerspelletjes door jonge kinderen zou je van alles kunnen vinden. Ik heb daar niet zo’n last van. Schermtijd is schermtijd en zolang kinderen niet 24/7 zitten te gamen is er wat mij betreft niet zoveel mis mee.