Op deze eerste zondag van de vakantie hadden we niet al te veel plannen. Ik had een kort ochtenddienstje en ik het weekend geldt dat de rest van het gezin dan nauwelijks door heeft dat ik überhaupt weg ben. Tegen de tijd dat ik weer thuis kom zijn ze meestal net zo’n beetje klaar met spelen en kijken naar schermen in de pyjama en is het tijd voor het echte ontbijt na de snacks die ze aten.
En dus kwam ik thuis en kon ik mooi aanschuiven (en ok, deze keer ook tafeldekken terwijl de man ontbijt bereidde). Daarna lag er nog een hele middag voor ons. Een mooie gelegenheid voor een fietstochtje.
We reden deze keer eens een nieuwe richting op, namelijk naar St Oedenrode (Rooi voor de localo’s, maar uit mijn mond klinkt dat niet). We beklommen daar een toren, liepen wat door het Dommeldal en fietsten daarna richting streekpark Kienehoef*.
In dat park bleken een kinderboerderij, speeltuin en horecagelegenheid. Na ruim twintig kilometer fietsen had de groepdriezoon wel een glaasje cola verdiend en we genoten van een plank vol snackjes.
Dat ging in een recordtempo naar binnen. Omdat het goed smaakte maar vooral ook omdat de speeltuin heel hard riep. En toegegeven, dat is echt een superleuke plek. Er staan leuke klimtoestellen voor zowel kleine als grotere kindjes en er hoefde geen ruzie gemaakt te worden om schommels. Die waren in grote getalen aanwezig.
De groepdriezoon en kleuterdochter vermaakte zich het meest met een soort groot klim-en klauterrek. En ik heb uitgebreid de tijd gehad om me te verbazen over de klimcapaciteiten van de kids. Een deel van de obstakels in het rek waren een soort bijna horizontale ladders waarbij het de bedoeling is dat ze zich slingerend als een soort aapjes naar de overkant bewegen.
Dat kunnen kinderen dus gewoon. Mijn vijfjarige meisje slingerde zonder problemen over langs de sporten van de schuin aflopende variant. De groepdriezoon ging voor de moeilijke versie en ging ook nog omhoog. Hij ploeterde net zo lang door tot hij het kon.
Voor de goede orde, dat is bepaald geen sinecure en mijn persoontje gaat dat echt nevernooitniet voor elkaar krijgen. Maar een vijf- en zevenjarige kunnen dat dus schijnbaar. Ik was onder de indruk.
Vervolgens moest er teruggefietst worden en waren we rijkelijk laat thuis. Het grut ging daarna lekker slapen.
* het hele avontuur was geïnspireerd op een tip van een collega van de man die daar oorspronkelijk uit de buurt komt