Het is nog maar een paar weken tot aan de zomervakantie, hier in regio zuid althans, wereldvreemd als ik ben heb ik weer eens geen idee over de rest van het land. Aan het eind van het schooljaar is het traditiegetrouw tijd voor de oudergesprekken. Of tienminutengesprekken. Of de tafeltjesavond, zoals de man dat zo mooi noemt.
Normaalgezien vind ik dat wel interessant, maar heb ik niet het idee dat er al te veel nieuws naar voren zal gaan komen. Deze ronde echter was wat mij betreft toch een beetje anders. In de eerste plaats omdat zowel de groepdriezoon als de kleuterdochter na de vakantie een naamsverandering zullen hebben ondergaan. Ik zal moeten wennen aan het schrijven van groepvierzoon en groepdriedochter.
Daarnaast was ik ook wel erg benieuwd hoe de kids schooltechnisch door de coronaperiode waren gerold. Ze zijn dan wel steeds naar school gegaan, maar daar was alles werkelijk verre van normaal.
Omdat alles dit jaar anders is, was dat natuurlijk ook zo voor de oudergesprekken. Die gingen geheel in stijl via teams. Dat was een ervaring opzich, de man was op zijn werk en ik was thuis, best grappig om eens met hem te vergaderen.
Ik ben geloof ik voorstander van deze teamstoestand. Zo’n gesprek kan echt prima online en wij konden nu zonder al te veel problemen allebei deelnemen. En bij de normale variant is dat juist altijd ingewikkeld. Er moet oppas geregeld, een van ons moet extra vrij zien te zijn van het werk. Altijd lastig.
Nu installeerde ik mijzelf op een rustige plek en huis en instrueerde de kids zich even gedeisd te houden. Lang leve de televisie… De man logde dus vanaf zijn werk in en we konden los.
Zonder op de inhoud in te gaan kan ik u vertellen dat ik weer buitengewoon trots ben op mijn spruitjes. De gesprekken waren inderdaad interessant maar er kwamen geen grote verrassingen naar voren. Leuk om te horen was dat beide kids lekker creatief zijn. Maar dat wisten we natuurlijk ook al.
Foto: de kleuterdochter laat een kunstwerk zien