X

De namen…

Het is al weer een tijdje gelden dat wij ons druk maakten over de namen die we de kinderen zouden geven, maar ik denk er toch nog wel eens over na. Ik vond het destijds best een ding, die namen, in principe moeten ze er immers hun hele leven mee vooruit.

Je hoort en leest wel eens verhalen dat mensen achteraf niet blij zijn met de naam die ze hun kind hebben gegeven en dat lijkt me eigenlijk best ingewikkeld. Je wordt continu met zo’n naam geconfronteerd en over het eventueel veranderen (wat de eerste pak hem beet vijftien jaar sowieso niet aan de orde zal zijn) heb je werkelijk niets te zeggen.

Gelukkig kan ik tot nu toe zeggen dat ik met alle namen die we gaven, en dat zijn er toch zes in totaal, nog altijd helemaal blij ben. De kinderen zelf hebben nog niet echt een mening over hun naam geloof ik, maar ik heb nog nooit commentaar van ze gehoord.

Over de namen van de groepdriezoon en de kleuterdochter hebben we destijds uiteraard goed nagedacht, maar het was geen ellenlang proces. Bij de peuterdochter moest er weer een meisjesnaam komen en dat was toch iets lastiger.

De naam die we uiteindelijk bedachten is vaag gebaseerd op die van een personage uit een Zweedse serie waar we destijds toevallig naar keken. We gaven er een Nederlandse draai aan en dat bleek voor zowel de man als mijzelf goed te werken.

Ik was al een behoorlijk eind zwanger van de peuterdochter toen we een keer met een auto door Limburg reden. Langs de snelweg kwamen we tot onze verbazing een plaatsnaambord tegen met daarop de naam van het meisje wat toen nog in mijn buik zat.

Heel even overwogen we om toch nog een alternatief te bedenken, maar we besloten al snel dat ons meisje er vast weinig last van zou hebben dat er een plaats met haar naam bestond. En ergens vinden we het ook wel leuk.

Vandaag besloot de man dat het tijd werd om de betreffende plaats eens met een bezoek te vereren. Op de racefiets wel te verstaan. Het leverde naast een vermoeide man een mooi plaatje op. En misschien moeten we de burgemeester van Linne eens vragen of hij niet zo’n prachtig plaatsnaambord over heeft.

Bianca: