Zowel de groepdriezoon als de kleuterdochter zijn op het moment druk met het verwisselen van hun tanden. Ik neem voor het gemak even aan dat ik niet hoef uit te leggen dat ze die dingen niet onderling aan het uitwisselen zijn.
De groepdriezoon heeft inmiddels een stuk of vier blijvende tanden prominent in het midden van zijn mond staan en rechts daarvan, voor de kijkers links prijkt momenteel een gapend gat waarin voorzichtig witte puntjes doorkomen. Aan de andere kant is het een wiebelige toestand.
De kleuterdochter is weer eens ongeduldig en heeft haar eerste ondertanden ook al verloren. Haar blijvende tanden kwamen in eerste instantie schots en scheef en zo’n beetje een centimeter te ver naar achter door, maar dat lijkt redelijk bij te trekken. Een van haar bovenste voortanden zit ook al flink los.
De groepdriezoon heeft een hartgrondige hekel aan losse tanden. Het eet namelijk niet lekker met zo’n wiebelding in je mond en hij kan juist zo van lekker eten genieten.
De kleuterdochter vindt het gewiebel niet zo erg maar is wel vreselijk ongeduldig. Ze vindt het namelijk heel leuk om er een tand uit te hebben. Er wordt dus flink gewiebeld en gefriemeld aan die tand en vanavond had ze een idee.
Ze bedacht dat als ze sliep ze geen pijn zou voelen als het ding er uit getrokken zou worden en vroeg mij daarom om tandarts te spelen als ze sliep. Ik laat me dat natuurlijk geen twee keer zeggen. De kleuterdochter is duidelijk een kind van moeder.
Jammer genoeg lukte het me niet om de tand er uit te werken toen ze sliep. Dat geen pijn voelen ging schijnbaar toch niet helemaal op. Na wat geduw en getrek deed ze even haar ogen open en draaide zich eens goed om.
Die tand zal er eerdaags wel uitkomen bij het eten van een appel ofzo en dan zal het mij benieuwen hoe haar blijvende voortanden doorkomen.