Het is bijna niet te geloven, maar op deze maandag gaan wij eindelijk weer eens volgens het gebruikelijke schema aan de slag. De laatste keer dat dat gebeurde is zo’n beetje drie maanden geleden. Bijna niet voor te stellen toch?
Op maandagochtend brengt de man de kids naar school en kinderdagverblijf. Daar is alle noodopvang nu voorbij, ze gaan daar volgens het normale rooster naar toe en (bijna**) alle klasgenootjes zullen er zijn. Ikzelf ga een korte ochtenddienst werken en de man gaat ook aan de slag.
Na mijn werk ga ik dan de bakfiets halen die de man op zijn werk heeft gestald en dan fiets ik door naar Villa Yip om daar de peuterdochter op te halen. Eenmaal thuis chillen wij een uurtje op de bank, waarschijnlijk kijkende naar Frozen of iets met unicorns. Rond een uur of twee gaan we nadenken over het vertrek om de grote broer en zus te gaan halen.
Omdat de zwemles nog niet doorgaat is er ruimte voor speeldates, het is altijd afwachten wat die optie ons gaat brengen. Met de overgebleven kids doe ik dan wat boodschapjes zodat we ‘s avonds iets te eten hebben. Daarnaast komt de bezorger van de Appie ergens in de avonduren met de rest van de boodschappen.
Oersaai, een beetje burgerlijk en wat mij betreft een verademing, deze dag. Heerlijk om niet steeds na te hoeven denken welk kind hoe laat waar naar toe moet en wie dat dan moet gaan doen. Met die voorspelbare basis komt er weer ruimte om van de planning af te wijken voor leuke dingen. Laat maar komen, de standaard dagen en weken!
* ik heb het liedje Manic Monday er even voor jullie bij gezocht 🙂
** bijna, omdat ik geen idee heb of er kindjes zijn die nog wel thuis (moeten) blijven