Een gevalletje minder handig, zo deden we vandaag. Afgelopen dinsdag waren we onder stralende omstandigheden richting ons vakantiehuisje gefietst en omdat we slechts de bakfiets hadden om bagage in te doen en we de barbecue mee wilden nemen had ik nog al minimaal ingepakt.
Met minimaal bedoel ik een setje schone kleren voor de kids en voor iedereen voldoende schoon ondergoed. Daarnaast natuurlijk de zwemkleding en vooruit, ook nog een zomerjackje. Oh, en gelukkig wat sportspullen voor de man en mijzelf. Ik was erg blij met mijn hardloopschoenen aangezien op de eerste dag mij slipper bij het zwembad werden ontvoerd.
Ik had wel gezien dat het de tweede helft van de week minder weer zou worden, maar dat het zo zou regenen, daar had ik niet zo’n rekening mee gehouden. En dus ondervonden wij vandaag met zijn vijfen dat regen heel nat en koud kan zijn.
Toen we rond kwart over twaalf uit het zwembad kwamen rollen met het idee naar een uitspanning te gaan om daar met opa en oma koffie te gaan drinken regende het zo hard dat we maar even bleven wachten. Rond een uur of één zijn we dan toch vertrokken. Maar opa en oma hadden we toen al gemist.
We aten heerlijk bij Herberg in het wilde zwijn, de meisjes kozen het kindermenu, de man, de groepdriezoon en ik genoten van de aspergesoep. En nadien stapten we vrolijk weer op de fiets om snel naar Eindhoven te gaan.
Het vrolijke was er snel af toen het wederom begon te regenen. Daar waren we simpelweg niet goed voor uitgerust. En zoals iedereen weet:
Slecht weer bestaat niet. Een slechte uitrusting wel.
De man was gehuld in een overhemd en korte broek, ik in een trainingsjack en zomerbroek, de groepdriezoon in korte broek, sandalen (jawel, met sokken) en zijn zomerjack, de kleuterdochter in legging, sandalen (ook al met sokken) en zomerjack en de peuterdochter in legging, zomerjack en een handdoek om zich heen. Waardeloos dus.
En dan kun je als ouder heel blij roepen dat we niet van suiker zijn, met name de meisjes hadden er goed de pest in. Het was ook gewoon heel koud voor ze en best een beetje zielig. Dan is de in totaal 29 kilometer die er afgelegd moest worden opeens echt best een eind.
Eenmaal thuis was het leed ook snel weer geleden. De meisjes zetten hun waterballet nog even voort onder de douche en kregen het weer lekker warm. En zo leerden we met zijn allen mooi een lesje over het belang van regenkleding bij fietsvakanties en dat er maar maar weinig zo veranderlijk is als het weer.