Ergens in april hadden we opeens een probleem. Het was het meest fantastische barbecue weer, maar we mochten onszelf nergens uitnodigen om te komen barbecueën. Want hoewel onze vrij kleine, tuinloze behuizing doorgaans prima is, wordt buiten koken met een klassieke barbecue toch wel wat lastig.
Vindingrijk als we zijn, lees: als de man is, vonden we een oplossing. Er bleek een soort tafelmodel barbecue te bestaan die we vrij gemakkelijk op het balkon zouden kunnen zetten. Het ding werkt op houtskool en wordt aangemoedigd door een ventilator op batterijen. Moest kunnen werken.
Carlo, want zo heet ie, was te koop bij een bouwmarkt in Geldrop en zo hadden we in de Corona tijd ook nog een goede reden om er op uit te gaan. De groepdriezoon fietste een record afstand van totaal 50 kilometer, de kleuterdochter bleek haar follow-me-fiets fantastisch te vinden en de peuterdochter sliep lekker in de bakfiets.
Deze exercitie zal nu zo’n week of zes geleden zijn en onze Carlo blijkt een schot in de roos. Het zou me niet verbazen als we hem inmiddels al tien keer hebben aangestoken. De groepdriezoon vindt het erg leuk om te barbecueën en we kunnen hem al bijna helemaal verantwoordelijk maken voor de bereiding van onze hamburgers.
Carlo werd geleverd met een draagtas en zodoende zijn we inmiddels zelfs al een keer met hem op avontuur geweest. We namen hem mee naar het dakterras van een vriend van de man. Daar deed ie ook al prima dienst.
Ook de kleuterdochter heeft lol in de vleesbereiding en grappig genoeg heeft Carlo onze vleesconsumptie juist omlaag gebracht. Dat komt omdat ik me heb voorgenomen het eten door de week zoveel mogelijk vegetarisch te laten zijn. In het weekend bakken we dan buiten een hamburger of een worstje. Goed systeem, al zeg ik het zelf.