Nu we inmiddels ruim twee maanden in een zogenaamde intelligente lockdown zitten én ik dan toch maar weer aan het bloggen ben geslagen heb ik het gevoel dat er bijgekletst moet worden. Of gebuurt, zoals men hier in de regio zo mooi zegt.
Vanuit mijn bubbel van gezin, werk en school had ik sowieso al wel eens het gevoel dat de wereld hier en daar een beetje aan me voorbij ging. En sinds de hele ‘vermijd contact’ toestand voelt het helemaal alsof we in een glazen bakje leven.
Natuurlijk volgen we braaf het nieuws en dankzij de social media blijven we ook best een beetje op de hoogte van het wel en wee van deze en genen. Maar het gemis van gewone interactie begint zo langzamerhand wel echt groot te worden.
En dan realiseer me terdege dat ik eigenlijk nog vrij weinig te klagen heb. Ik woon immers in een huis met vier gezinsleden en ga op een semi normale manier aan het werk.
Maar goed, ik ben dus benieuwd en hoewel online contact echt contact zeker niet vervangt, ga ik het toch vragen.
Hoe gaat het bij jullie?
Hoe vergaat het jullie in de lockdown? Komen jullie er al weer een beetje uit? Zijn er nog spannende dingen gebeurd de afgelopen maanden? Baby’s, nieuwe banen, zindelijke kids, jarige wandelende takken, dat soort dingen.
Ik wil het allemaal weten, schrijf de comments maar vol! Normaal gezien hoort dat bijbuurten natuurlijk met een bak koffie, mijn voorstel is daarom dat we dat individueel regelen voor het antwoord te tikken. Foto’s zijn toegestaan.
Foto bovenaan dit stukje: gemaakt ergens in maart, toen we nog niet wisten wat er ging komen…