Wellicht niet geheel onverwacht reisden wij het afgelopen weekend naar Noord-Holland. Het jaarlijkse Damloopfeest werd weer gehouden en wij schrijven ons daar altijd enthousiast voor in.
De man loopt al zeker een jaar of vijf steevast een #pr op de tien mijl en de laatste ikzelf heb mijn focus maar eens verlegd naar de vijf mijl. Dat vind ik qua afstand eigenlijk veel leuker namelijk.
Bijkomend voordeel is dat de vijfmijlvariant van de Damloop op zaterdagavond wordt gehouden en ze er in Zaandam een tof feestje van maken. De man ging samen met de peuterdochter mee ter support en zo liep ik op zaterdagavond toch mooi ruim acht kilometer hard.
Met een gemiddelde snelheid van 6.18 minuten per kilometer was de eindtijd bepaald niet fantastisch. Maar in de uitslag stond mijn naam alsnog in de bovenste helft en waarom zou ik me er überhaupt druk om maken?
De man nam zich voor om de tien mijlen in minder dan een uur en vijf minuten af te leggen*. Het was zondagochtend al wel duidelijk dat dat een lastige opgaaf zou worden. Want voor degenen die het misten, het was warm. Heel warm.
En nu is het niet zo dat de man meteen tegen een hitteberoerte aanloopt hoor, maar hij loopt aanzienlijk beter bij een graad of twaalf en/of een beetje miezerregen.
Desondanks holde hij van dam naar dam in een tijd van één uur, vijf minuten en 24 seconden. Pittig rap als je het mij vraagt en ook gewoon een verbetering van zijn persoonlijk record.
Er werd door ons beiden op zeer verschillende wijze derhalve best aardig gelopen. Door naar de komende najaarswedstrijden.
* dat is dus echt heel erg snel; ter referentie, de winnaar deed er geloof ik zo’n drie kwartier over, gemiddeld hebben lopers er anderhalf uur voor nodig en mijn eigen eindtijden op die afstand liggen rond de twee uur.
Foto: de man op een paar honderd meter van de finish. Hij draaft heel blij achter de Nederlands kampioene op de marathon in haar categorie aan. Alsof het niets is.