Het is een onvermijdelijke traditie; als we op vakantie zijn is de kleuterdochter jarig. Zo ook dit jaar, en deze keer wordt ze vijf. We begonnen het feest maar gewoon de avond van te voren in een plaatselijk restaurant. Je moet er immers zelf een feestje van maken.
De kleuterdochter was begonnen met stralen toen ze zag dat we een cadeau mee hadden genomen en was vervolgens natuurlijk niet meer te houden. Toen ze haar drankje had, zongen we liedjes en mocht ze het dan eindelijk uitpakken. Ze was bijzonder content met de uitbreiding van haar Lego collectie, naar deze set met Ariel had ze samen met haar broer al uitgebreid gekeken en bedacht hoe ze er mee konden spelen.
Toen de poppetjes vast waren uitgepakt en het eten op tafel stond nam ze haar moment. ‘Jongens, stil eens, ik wil iets zeggen’. Wat verbaasd keken we haar aan toen volgde ‘bedankt voor het cadeau’. En we kregen ook nog verjaardagsknuffels. Mijn moederhart is weer eens volledig gesmolten.
Mijn kleine meisje al weer vijf. De man en ik zeiden tegen elkaar dat we hoopten dat ze haar eigengereidheid niet verliest, en dat het wel heel fijn zou zijn als ze soms wat beter mee ging werken.