Roparun dus. Want het is Pinksteren. Vorig jaar deed de man voor het eerst mee en toog ik heel naïef naar Rotterdam om het spul binnen te halen. Dat was best leuk hoor, maar ik doe het nooit meer.
Het was daar gillend druk en eigenlijk niet te doen met drie kleine kinderen. Vandaar dat de aanpak dit jaar anders was. We brachten de man op vrijdagochtend naar het vertrekpunt (in Veldhoven, niet Duitsland) en gingen de dag daarop naar Dalfsen.
Vanuit Dalfsen was namelijk de doorkomst in Almelo tamelijk goed bereikbaar. De man zou in Almelo een paar uurtjes slapen en daarna met het gehele team door het feestvierende centrum hollen. Daar konden we wel eens gaan kijken.
Het was een succes. We reden in een klein uur naar Almelo, vonden een mooi plekje langs de route naast een ijssalon en hebben team Beat it! enthousiast aangemoedigd.
Als kers op de taart keken we ook nog even binnen in het zaaltje waar de man en zijn teamgenoten een paar uur uitrustten. Sowieso was het leuk om het team even te zien, en het was ook grappig om het hele spul in een nog wat groggy toestand tegen te komen. Ze waren immers net wakker en hadden er met zijn allen al een behoorlijk eind opzitten.
De kindjes waren zeer geïntrigeerd door de teamcaptain van het geheel, die had namelijk een kapiteinspet. Ze mochten op de foto en het team ging weer verder. Nog een klein etmaal en dan zijn ze in Rotterdam. Go team Beat it!