‘Mamma’, verzuchtte de groepdriezoon vrijdagavond toen ik hem na een lange dag onderweg zijn ontmoette op het station van Antwerpen, ‘mijn kinderdroom is uitgekomen’. En u begrijpt, mijn dag kon ook niet meer stuk.
De man had, om redenen waarover ik nog een keer een stukje moet schrijven, een dag internationaal treinreizen tegoed. En omdat de kinderen vakantie hadden en die doorgaans vrij goedkoop meereizen, had hij bedacht dat hij wel een keer op en neer kon gaan naar de één of andere Europese stad.
Toen laatst de Notre Dame in brand stond was de groepdriezoon behoorlijk onder de indruk geweest. Zijn favoriete kerk stond in de hens. De kleuterdochter was überhaupt nog nooit in Parijs en na alle verhalen van haar broer wilde ze dat toch wel heel erg graag.
En zo besloot de man op donderdagavond dat hij vrijdag bij wijze van verrassing met de oudste twee naar Parijs zou gaan. Compleet gekkenwerk natuurlijk, er moest een hoop geregeld en de man fietste om een tamelijk onchristelijk tijdstip nog naar zijn werk om een ticket te printen.
Best een bizar, maar ook supertof avontuur. De kids waren inderdaad verrast en de groepdriezoon was oprecht sprakeloos geweest toen hij zijn Notre Dame dan eindelijk zag. Het fascineert en ontroert me wel dat zo’n zesjarig manneke zo’n liefde voor een stad en een kerk nota bene kan voelen. Mooi figuur.
Om het helemaal af te maken ontmoetten we elkaar dus aan het eind van de dag in Antwerpen. De peuterdochter en ik waren daar gaan verkennen en checkte alvast in in het lastminute geboekte hotel.
Zaterdag gaan we de Zoo van Antwerpen eens onveilig maken, dan is het verrassingsuitje helemaal compleet.