In navolging van de mislukte supermarkteditie op maandag, besloot ik dinsdag een tweede poging te wagen. Noodgedwongen hoor, we moeten immers eten, maar wel met frisse moed.
De aanpak was deels hetzelfde als de dag ervoor. We gingen het avontuur aan direct voorafgaand aan het ophalen van de groepdriezoon en kleuterdochter, daarnaast had de dreumesdochter wederom niet geslapen.
Dat laatste is opzich onverstandig, maar de ervaring leert dat uitgebreid ’s middags slapen leidt tot veel gespook in de avonduren en dat is nog verder van ideaal dan overdag een vermoeide bijna-peuter.
Belangrijk verschil was mijn mindset en de hoeveelheid beschikbare tijd. We gingen ruim op tijd en ik was van plan de dreumesdochter lekker aan te laten klooien met een eigen karretje waar ze dan boodschappen in mocht mikken.
Uiteraard liep het anders, de dreumesdochter viel al in de bakfiets in slaap en tukte rustig verder toen ik haar overzette in een winkelwagentje.
Best een goed scenario. Het was hier en daar wat puzzelen om de boodschappen in het karretje te krijgen maar ik had er wel alle tijd voor. Ik kuierde op mijn gemakje door de supermarkt, maakte een praatje en dronk een kopje koffie.
Tegen de tijd dat ik bij de kassa kwam werd de dreumesdochter weer actief en hielp heel gezellig de boodschappen op de band te zetten.
Wat een verschil met de dag ervoor. Wellicht is het skippen van het middagdutje tóch nog niet zo’n goed idee.
