Het tweede deel van ons sportieve weekend was al net zo zeer de moeite waard als het eerste. Na een uurtje met de benen omhoog te hebben gelegen genoten we van een aardig dinerbuffet.
Vervolgens kon het feest beginnen en werd er zelfs een dansje gedaan. Wie had dat gedacht. Mijn muzikale ontwikkeling is niet bijster indrukwekkend en ook qua ritmegevoel is er op zijn minst ruimte voor verbetering. Ooit had ik me dus zeer ongemakkelijk gevoeld bij damesachtige toestanden in een dergelijke omgeving. Voordeel aan wat ouders worden is geloof ik dat ik me daar echter niet meer zo druk om kan maken.
Ergens tussen elf en twaalf hadden we het feestdeel wel gezien en gingen we genieten van nog een nacht rustig slapen :). De kids hadden best prima geslapen bij opa en oma, we hoefden dus niet vroegtijdig een dreumes op te gaan halen.
Voor de zondagmorgen stond er een hardloopclinic gepland. Daar was ik dan wel weer wat nerveus over. Zou ik wel mee kunnen komen en zou ik mezelf niet compleet voor schut zetten enzo… Dat viel gelukkig alleszins mee; ik hield het allemaal aardig bij en liep zelfs niet eens achteraan.
We deden het één en ander aan oefeningen, kregen wat tips en tricks en ondanks het op zijn minst droevige weer hebben we ons uitstekend vermaakt.
Gewoon omdat het kon deden we nog een heuse loopanalyse; ik blijk heel saai een neutrale loper. Er was simpelweg niet heel veel bijzonders te zien. Goede zaak opzich. Best leuk om jezelf eens hardlopend terug te zien, en vooruit, een beetje confronterend. Zo’n legging is dan toch niet het meest flatteuze kledingstuk.
Omdat we er toch waren kocht ik meteen maar nieuwe schoenen. Dat stond al een tijdje op de planning en kon nu mooi gecombineerd worden. Missie volbracht dus en tijd om richting de kindjes te gaan.
Die hadden zich prima vermaakt bij opa en oma. Opa en oma op hun beurt waren blij dat ze weer gingen. Ze hadden het leuk gehad, er was best goed geslapen, maar het hele stel bij elkaar is toch ook behoorlijk druk.
Ik zeg: weekend geslaagd!