Valentijnsdag. Het was weer eens niet te missen. In de (social) media werden we zo’n beetje overladen met alle Valentijnswensen, aanbiedingen en weet ik wat niet meer. Maar de man en ik kregen dit jaar ook een heuse kaart. Van ons dreumesmeisje om precies te zijn. Hoe lief wil je het hebben. Ook de groepdriezoon en de kleuterdochter waren er druk mee. De kleuterdochter qua knutsels. De groepdriezoon maakte een kaart voor zijn opa.
Ook kreeg hij een mooie kaart in de vorm van een hart. Van zijn juffrouw. De juf had er best wat werk van gemaakt, want er stond een prachtige persoonlijke* boodschap op; ‘ik geniet altijd zo van je prachtige dierenverhalen’ schreef ze. De groepdriezoon begon werkelijk te stralen toen hij de boodschap weer hoorde. Want hij houdt niet alleen van dieren, maar vindt het ook heerlijk als hij andere mensen blij kan maken.
Mijn eigen Valentijnsdag was in ieder geval lekker productief. Het was tijd voor school en op deze veertiende februari stonden er naast de reguliere lessen maar liefst twee examens gepland. Dat moet nog wat worden als we het daadwerkelijke examenjaar in gaan, maar dat even geheel terzijde. Ik schreef een verslag over een innovatie en daarnaast deed ik het rekenexamen waar ik al eerder over schreef. Ik ben bijzonder benieuwd of het met dit laatste onderdeel goed gaat komen, maar ik heb in ieder geval mijn best gedaan.
Eenmaal weer thuis genoot ik van de lasagne die mijn moeder maakte en toen die kindjes in bed lagen zat ik een beetje uitgeblust op de bank. Toen ontdekte ik via de social media feed van mijn werkgever dat het naast Valentijnsdag ook nog week van de euthanasie is. Ik weet niet zo goed wat ik er nu van moet denken dat deze twee nu zo samenvallen, maar ik werd wel geïnspireerd om de documentaire ‘Voor het te laat is‘ te bekijken**.
Deze documentaire volgt twee dames die lijden aan een vorm van dementie en die besluiten hun leven met behulp van euthanasie te beëindigen. Daar kun je van vinden wat je wilt, maar er eens over nadenken kan, mijns inziens dan hè, echt geen kwaad. Ik heb het niet droog gehouden bij het kijken, maar dat had ik ook niet verwacht hoor. Wel heb ik van alles geleerd over het proces naar een euthanasie toe, heb ik een groot respect voor mensen die deze beslissing (moeten, durven te) nemen en ben ik nog wel nieuwsgierig naar de zorgverlenerskant van het verhaal.
Tot zover Valentijnsdag.
* ik durf toch wel te veronderstellen dat ze niet bij ieder kindje uit de klas iets schreef over de dierenverhalen die dat kindje altijd vertelt
** zou er ook een 21e-eeuwse vaardigheid ‘eigen initiatief nemen’ zijn? Dit sluit namelijk wel heel prachtig aan bij het thema euthanasie wat toevallig in de vandaag gestarte periode aan de orde komt.