Januari schijnt de maand te zijn waarin mensen traditioneel gezien hun zomervakantie uit gaan zoeken. Ik had er geen idee van moet ik zeggen, wij hebben een vaag plan wat ergens de komende maanden vorm miet krijgen, maar nu ik er over nadenk, lijkt het wel logisch.
Veel mensen moeten op hun werk door gaan geven wanneer ze precies vakantie willen en aangezien we met zijn allen toch graag zekerheid hebben moet er dan ook gereserveerd worden. En dus moeten we allemaal, anders is er geen plek meer.
In het kader van die vakantieplanning was een goede week geleden de vakantiebeurs. Is de voor mij volstrekt wazige timing daarvan ook meteen opgehelderd.
Naar aanleiding van de vakantiebeurs werd ik benaderd door een oude bekende, of ik niet een blogje wilde tikken over op kamp gaan. En dan in het bijzonder via de YMCA.
Het geval wil namelijk dat de man en ik ooit kampen voor deze club begeleidden. En, niet geheel onbelangrijk, elkaar ook zijn tegen gekomen via die kampen.
Ik heb derhalve hele goede herinneringen aan op kamp gaan. En niet alleen omdat ik er mijn kerel tegenkwam. Ik maakte er vrienden voor het leven, leerde er van alles over allerlei buitensportdingen maar vooral had ik er ontzettend veel plezier.
De man en ik namen ons voor om onze kids die ervaring ook te gunnen. En wat blijkt, leerde ik via de website, de groepdriezoon kan al mee op mini-kamp. Want er zijn kampen en reizenl voor kinderen vanaf zes jaar. We gaan de groepdriezoon voorleggen dat hij mee kan. Want die mooie herinneringen gunnen we hem natuurlijk ook!
Foto: door Robert Nijssen