Niet dat het ooit wel uitkomt natuurlijk, immers, moeders mogen helemaal niet ziek zijn, maar deze was wel heel erg.
Maandagavond begonnen mijn darmen wat te rommelen. Ik hing dat nog heel naïef aan de generale voor de tien van Egmond die ik die avond liep. Na een halve nacht in de badkamer realiseerde ik me dat het hollen niet de oorzaak was en hoopte ik dat een dagje rust zou helpen.
Helaas, woensdag was er sprake van flinke koorts en ik bracht twee dagen in bed door. Op vrijdag werd het iets beter en kreeg ik gezelschap van de kleuterdochter.
Een waardeloze voorbereiding voor Egmond dus. Die was toch al niet optimaal, maar het was al met al redelijk goedgekomen en ik was voornemens op mijn gemakje in Egmond te gaan hollen.
Gelukkig gaat het nu op zaterdag weer een aardig eind beter. Geen koorts, en eten gaat ook weer redelijk. De kleuterdochter is nog in totale dweiltoestand, maar in ieder geval een koortsvrije dweil, dus ook dat zal loslopen.
Derhalve blijft mijn voornemen staan om rustig te gaan rennen morgen. De voorgenomen finishtijd van binnen een uur laat ik vooral los. Maar een rondje draven ga ik. Jammer voor de man, die zich al een dubbel* in het hoofd had gehaald.
* Eerst de tien en daarna de halve marathon…