Het moest gebeuren op de laatste donderdag voor de vakantie. Het kerstspektakel op school. Op beide scholen, kan ik wel zeggen, want op mijn eigen school was er een kerstontbijt. Geregeld door de docenten, dus er hoefde alleen maar aangeschoven te worden. Heerlijk.
De kerstviering op de school van de kindjes had wat meer voeten in aarde. Want zoals het hoort bij deze toestand, werd ieder kind geacht iets mee te brengen.
Of er geschakeld werd tussen de juffen van de kikkers en de bijen weet ik niet, maar tot mijn waardering mochten zowel de groepdriezoon als de kleuterdochter zorg dragen voor het dessert.
Daar had ik me natuurlijk op de één of andere manier prima gemakkelijk van af kunnen maken, maar waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan. Ik ging pannacotta maken, dat lust ieder kind leek me en het ziet er lekker uit. Verder had ik het nog nooit gemaakt dus dat zou helemaal goedkomen.
En zo stond ik op mijn vrije woensdagochtend te kokkerellen voor het diner van man en kids die avond en het kerstdiner. Ik had er wel lol in.
Het maakproces verliep best soepel en aan het eind van de rit stond er een aardige hoeveelheid bekertjes met zelfgemaakte pannacotta en diepvriesfruit in de koelkast op te stijven. Ik bleek iets te veel gelatine gebruikt te hebben, in plaats van een drillerig geheel werden het stevige toetjes.
Geen probleem voor de kids, die vonden het toch lekker. Best handig, want zo was er geen sprake van tijdens het transport desïntegrerende maaksels. En ik heb voor een volgende keer mooi geleerd dat dat iets anders moet.
Uiteraard werd het spul op school vervolgens niet gegeten. Gezien de consistentie ergens wel snapbaar, maar gezien eerdere ervaringen weet ik niet eens of dat er nu iets mee van doen had.
