Van het goede is het tijd voor een nieuwe telefoon. Voor de man in ieder geval, maar ook die van mij is niet meer geheel als nieuw. Verwend als we zijn, willen we eigenlijk allebei niets anders dan een iPhone. En met recent nieuwe modellen op de markt gingen we eens goed kijken.

Ik kom tot de conclusie dat ik op mijn vijfendertigste hopeloos ouderwets aan het worden ben. Ooit, in de tijd dat het zo’n beetje normaal aan het worden was om een mobiele telefoon te hebben, gold hoe kleiner hoe beter voor zo’n apparaat. Als je telefoon een wat groter formaat had, kon je wachten op grappen over koelkasten en bier meenemen.

Ergens de afgelopen jaren is daar verandering in gekomen. Het scherm moet tegenwoordig zo groot mogelijk en dat je er haast een tas bij moet kopen lijkt niemand een probleem te vinden.

Ik ben werkelijk prima tevreden met het formaat van mijn iPhone se en wil eigenlijk niets groters. Kijkende naar de huidige generatie iPhones die in de winkel ligt betekent dat pech voor mij. De verschillende versies zijn stuk voor stuk een aardig eindje groter.

Een volgend niet onbelangrijk onderwerp is de prijs van de apparaten. Er moet tenminste duizend euro worden neergelegd om in het bezit te geraken van zo’n nieuwe iPhone.

Duizend. 1000. Een één met drie nullen. Ik ken mensen die nog wel eens omrekenen naar de gulden, daar krijg je al helemaal een hartverzakking van.

Ligt het nou aan mij of zijn dit soort bedragen wat overdreven voor een telefoon? Een snelle inventarisatie leert dat er bij concurrenten niet gek veel minder wordt gevraagd. Schijnbaar gaat er in het algemeen iets mis.

We zijn met zijn allen kennelijk zo verslaafd aan de smartphones dat we er dit soort exorbitante bedragen voor over hebben.

Wat voor vervangende telefoons hier gaan komen en wanneer weet ik nog niet. Ik moet eerst even wennen aan de recente ontwikkelingen.

Foto via Pexels