Het heeft lang geduurd maar het moest er een keer van komen, met de wintertijd deed er opeens heuse koude haar intrede. Het is echt niet idioot koud, zeker niet voor de tijd van het jaar, maar een normaal mens gaat volgens mij niet voor de lol zonder jas naar buiten.
Zeker niet als je daarbuiten in een rijdende bakfiets moet zitten. Dat is zelfs een reden om je extra warm aan te kleden. Dacht ik althans.
De kleuterdochter denkt daar anders over. Die heeft schijnbaar nog niet helemaal begrepen hoe het zit met de seizoenen en de daarbij gebruikelijke temperaturen. Voor we op pad gaan vraagt ze steevast of ze een jas aan moet. En als dat het geval blijkt gaat ze daar bij definitie over in discussie.
Uit school vond ze haar jas al compleet overdreven, maar wilde ze hem nog wel los aantrekken. Even dan, want in de bakfiets besloot ze het ding als cape te gebruiken. Na de zwemles kon ik haar echt niet overtuigen de jas aan te trekken.
Nu heb ik me laten vertellen dat ziek worden van koude een fabeltje is én is het vrij zinloos om met de koppige kleuterdochter in discussie te gaan. Vandaar dat ze dus zonder jas naar huis ging.
Eenmaal aan het fietsen had ze het al snel flink koud, maar dat bracht haar niet op andere gedachten. Weer thuis was ze toch wel echt oncomfortabel. ‘Volgende keer trek ik mijn jas aan mamma’ zo bibberde ze. Ik hoop maar dat ze het onthoudt.
Foto: zonder jas, maar wel met handschoenen…
View Comments (1)
Sommige dingen leer je alleen door ze te ervaren. En dan vergeet je het ook nooit meeer.