Bijna drie en tweeënhalve maand geleden werden de groepdriezoon en kleuterdochter respectievelijk zes en vier jaar oud. We waren op de betreffende dagen op vakantie in Dalfsen dan wel België en het familiefeestje vond toen derhalve nog niet plaats.
Sinds de vakantie heb ik, schrik niet, ieder weekend gewerkt en het organiseren van het feestje was er nog altijd niet van gekomen. Dus toen ik dan eindelijk weer eens een weekend vrij had, vatten we de spreekwoordelijke koe dan maar direct bij de al net zo spreekwoordelijke horens: tijd voor een verlaat feestje.
In de basis is dat leuk. De kindjes werden erg gelukkig van de voor hen soort van onverwachte cadeautjes en door al die werkweekenden was het al een tijd geleden dat we de (schoon)zussen, zwager en nichtjes zagen.
Toch zie ik ook altijd tegen zo’n feestje op. Er moet immers iets met de catering en dat is gewoon niet mijn sterkste punt. Ik houd het echt allemaal zo eenvoudig mogelijk, waar ik dan weer door ga twijfelen, is het niet té simpel? En evengoed vind ik het bar ingewikkeld om te bedenken wat er gekocht moet worden.
Het inkopen zelf vind ik dan stresserend; want heb ik alles? Vervolgens moet er altijd in te weinig tijd voorbereidend gekookt worden en ben ik als een kip zonder kop het huis aan het fatsoeneren. Deze keer vergat ik de stofzuiger op te ruimen, voordeel daar aan is dan dat het bezoek in ieder geval ziet dat we ons best deden.
Gedurende het feest moeten de man en ik ons dan gedragen als gastheer dan wel vrouw. Ik bedacht me toen iedereen al lang en breed weer thuis was dat ik mijn ouders best wat meer koffie had kunnen geven. En het is dat mijn schoonmoeder zelf de weg weet anders had ze op het moment van schrijven waarschijnlijk nog steeds geen thee gekregen.
Bij het eten vergat ik deze keer bijna de pannenkoeken en maakte ik me druk over het bijna op gaan van de soep. Is dat een goed teken, of was het gewoon te weinig? En dan onderwijl ook nog doen alsof ik heel ontspannen ben en alles prima onder controle heb…
We hadden een prima feestje hoor, het was gezellig, ik had het zelf ook leuk, ik maakte me maar gewoon niet te druk. Maar een hele toestand is het wel. Nog vijf maanden tot de verjaardag van de dreumesdochter, misschien kan ik alvast beginnen met voorbereiden.
Foto: over de slingers hoef ik me geen zorgen te maken, die hangen hier altijd voor een permanent feestgevoel!