Altijd aardig om patronen bij jezelf te herkennen…
De laatste tijd merk ik dat ik me steeds meer ga irriteren aan de zooi in huis. Het loopt in kastjes, op tafel, qua stapeltjes en speelgoed een beetje vol.
Niet zo gek, want de aanvoer van allerlei spullen is zo’n beetje continu. Er komen altijd wel werkjes, tekeningen, speelgoedjes en dat soort toestanden binnen. Daarnaast is er geregeld post, moeten er wat zegels gespaard worden en is het dagelijks leven met drie kids sowieso een rommelige toestand.
Continue aanvoer van zooi dus. En maar beperkte gelegenheid om echt goed op te ruimen. In de tijd dat ik thuis ben en niet druk met school of slapen, doe ik druk over de was en poog het primaire proces in gang te houden. Grondig opruimen valt daar niet onder.
Allemaal prima. Het hoeft allemaal niet zo ultiem netjes. We wonen niet in de VT wonen. Toch ging ik me irriteren aan de zooi in huis. Toen dat eens een tijdje aan de gang was constateerde ik dat die irritatie meer aan mij ligt dan aan die zooi. Het is druk in mijn hoofd en dan kan ik minder goed dealen met drukte om me heen.
Daarmee is het tijd voor twee dingen.
- Creëren van rust en overzicht in dat hoofd.
- Opruimen; dat werkt zo lekker therapeutisch en het resultaat mag er vaak zijn.
Prettig dat ik dit soort patronen na vijfendertig jaar een keer herken en er nog wat mee kan doen ook. Is dit herkenbaar, of kom ik van een andere planeet.
Foto: zij lijken weinig last te hebben van de chaos.