Er vielen dinsdag twee enveloppen op de deurmat, en de OneWorld*. In de enveloppen, de één gericht aan de man, de ander aan mijzelf, zaten de startnummer van de Dam tot Damloop.
Uit de reacties op de social media blijkt dat ik niet de enige ben die dat een ding vind. Met het binnenkomen van zo’n nummer komt het betreffende hardloopevenement opeens dichtbij. Qua training moet je nu wel zo’n beetje in de buurt komen zeg maar.
Eerder deden de man en ik al een paar keer samen mee aan dit evenement. Bij het inschrijven voor deze editie kwam er een vlaag met zelfinzicht langs en ik registreerde me voor de night (maar het had ook light kunnen heten) versie. Ergens saai, want de man en ik kunnen nu niet samen naar de start reizen (samen lopen doen we toch niet), maar zestien kilometer is toch best een eind lopen.
Ik verkeerde in de overtuiging dat de nachteditie over een afstand van tien kilometer ging, maar het blijkt de helft van de dagafstand te zijn. Vijf Engelse mijl ofwel een kilometer of acht. Dat is werkelijk de meevaller van de maand, hoewel tien kilometer ook wel moet lukken.
Mijn doel om binnen het uur te finishen wordt nu wel vrij eenvoudig te realiseren. Ik zou haast gaan overwegen om het wat bij te stellen.
Over een kleine drie weken mogen we al. Ik heb er zin in!
*om even een volledig beeld te schetsen
Foto: verschil in nummer moet er zijn…