Hoezee, het is wederom weekend. De tweede week in groep drie, groep één en als enige thuis is voorbij. Heel voorzichtig lijken de kindjes zo langzamerhand te gaan wennen aan de nieuwe situatie.
De groepdriezoon vindt het niet fantastisch dat hij zo veel werkjes moet doen en al die dingen ook af moet maken. Maar hij lijkt zich er in ieder geval soort van bij neer te leggen en komt nog altijd blij (en moe) naar buiten aan het eind van de schooldag.
De kleuterdochter heeft het wel naar haar zin tussen al die kindjes. Ze sprak al af met een vriendinnetje (leuk detail is dat het betreffende meisje vorig jaar al met de toen nog kleuterzoon speelde, ze hadden het gezellig met zijn drieën). Het gaat dus prima op school, maar ook voor haar de kleuterdochter geldt dat de dagen vermoeiend zijn.
Dat de dreumesdochter zo ontzettend zou moeten wennen had ik eigenlijk niet helemaal voorzien. Ik had gedacht dat ze het wel lekker rustig zou vinden, maar ze lijkt haar broer en zus echt te missen. Het liefst gaat ze op pad op de ochtenden dat we alleen thuis zijn. Waar ze dan wel erg van geniet, zijn de rustige middagslaapjes.
Eenmaal bij school om haar grote broer en zus op te halen weet ze precies hoe het gaat. Zodra ze de kleuterdochter in het vizier krijgt, stapt ze er in een rechte lijn op af en geeft haar zus een dikke knuffel. De kleuterdochter kijkt dan meestal wat verbaasd, die had haar kleine zusje nog niet eens zien komen.
Bij het ophalen van de groepdriezoon herhaalt dit ritueeltje zich. Het is echt heel schattig om te zien. Als het span dan weer compleet is, gaan ze vaak hand in hand op weg naar de fiets. Werkelijk om te smelten toch? Dit plaatje kan zo in een lijstje.