‘Wat wil je eten?’ vroeg ik de kleuterdochter in een vlaag van verstandsverbijstering. Ze was juist vanochtend door de keuring van het consternatie eh consultatiebureau gekomen en ik was zomaar benieuwd wat haar antwoord zou zijn.
De kleuterdochter is bepaald niet zo van het eten. Ja, snoep en chips vindt ze erg lekker, hoewel ze zelfs daar niet idioot veel van eet als ze de kans krijgt. Het échte eten vindt ze beduidend minder interessant en er gaan dagen voorbij dat ze, voorzichtig uitgedrukt, vrij weinig eet. Grappig genoeg vraagt ze wel de hele dag om eten, maar dat terzijde.
Ik vroeg haar dus wat ze wilde eten en tot mijn verbazing antwoordde ze ‘tosti’. Dat had ik niet echt zien komen, maar mijn luie bui vond het niet zo’n gek idee. Ham en kaas op een boterham mikken en dat dan even in de pan doen is weinig werk, en met wat komkommer en tomaat leek het ook nog soort van gezond.
Ik checkte nog even of de groepdriezoon ideeën had. Hij had wel zin in zuurkool. Met ananas. Het werden dus tosti’s.
Ik voelde me toch een beetje schuldig toen ik het eten op tafel zette. Somehow heb ik toch andere ideeën bij een gezonde maaltijd. Grappig genoeg ging de bijgeleverde groente meteen schoon op en bleef ik met een stel tosti’s zitten. Volgende week dan toch maar een keer die ananaszuurkool.