‘Mamma’, zo kwam de kleuterzoon aan het begin van de avond met ietwat bezorgd gezicht naar me toe. ‘Klopt het dat je doodgaat als je niet slaapt?’ Ehhhh, reageerde ik daar op mijn beurt op, intussen mijn hersens pijnigend om te bedenken hoe hij daar nu weer bij kwam.
En toen toch maar het echte antwoord: ‘Als je te lang niet slaapt, ga je inderdaad dood’.
De kleuterzoon keek nog een beetje bezorgder dus ik vroeg hem of hij zich zorgen maakte. Dat bleek het geval. Want zo legde hij uit, hij vond slapen heel lastig en als het niet lukte kon hij dus doodgaan.
Mijn arme kereltje. Dat slaapprobleem herken ik wel, als mini-meisje lag ik ook eindeloos wakker in bed* en hoewel de kleuterzoon echt zijn best doet, ligt hij geregeld minimaal een uur wakker in zijn bed.
Gelukkig kon ik de kleuterzoon geruststellen. Hij mag dan vaak wakker liggen in bed, hij slaapt er nog veel meer. Dat realiseerde hij zichzelf ook toen ik hem dat uitlegde. ‘Ohja, aan het begin van de nacht ben ik eigenlijk altijd aan het slapen.’
Of het toeval is weet ik niet, maar hij sliep na dit gesprek binnen een kwartier. Ik heb maar een foto van hem gemaakt om te bewijzen dat ie echt sliep.
*tegenwoordig slaap ik trouwens prima hoor. Als er geen kind wakker wordt dan.