De peuterdochter wilde bellenblaas meenemen op die fiets. Daar kan ik natuurlijk allerlei bezwaren bij verzinnen, knoeien is zo’n beetje gegarandeerd immers. En dat is niet alleen zonde, bellenblaas geeft ook nogal nasty vlekken. Van het soort dat niet meer uit de kleding gaat.
Maar goed, ik verzon geen bezwaren. Ik kon me best voorstellen dat ze bellen wilde blazen op de fiets en liet haar lekker haar gang gaan. Tot vreugde van mijn beide meisjes.
Na een tijdje druk blazen, wat nog best lastig is ontdekte de peuterdochter dat ze het stokje ook gewoon in de wind kon houden. Even zoeken naar de juiste hoek en er kwamen heel veel bellen.
Leuk om haar dat zo te zien uitvogelen. Het leverde een grappig plaatje op. En een heleboel gezellige bellen.