Het moest er toch een keer van komen; we hadden braaf gespaard via de blauwe grootgrutter, het weer was redelijk en gezien de wat onorthodoxe dag zou het hopelijk niet al te druk zijn. En dus gingen we maar eens naar de Efteling.
Ik realiseer me dat ik zo’n beetje de enige ben met deze mening, maar ik ben dus niet zo’n megafan van de Efteling. Ik vind de attracties echt best leuk hoor, alleen weegt dat niet helemaal op tegen alle wachtrijen en andersoortige drukte die je nu eenmaal hebt op plekken waar veel mensen op af komen.
Mijn soms wat hypergevoelige brein en ik raken daar wat overprikkeld van en dat is dan weer een toestand die ik graag vermijd.
Maar ja, ergens is het toch wat vreemd dat onze kids nooit in de Efteling zouden komen omdat ik dat een beetje druk vind en bovendien kan ik een rondje achtbaan grappig genoeg dan weer wel waarderen.
We raakten op de heenweg al goed in de stemming toen we de koffie op naam van Fiona en Farquaad lieten zetten. Mooi in het sprookjesthema. De reis verliep soepel en we waren mooi op tijd met broodjes en al door het sprookjesbos aan het hobbelen.
De kleuterzoon en peuterdochter keken werkelijk hun ogen uit. Overal fantasiefiguren waarvan ze zeker de helft ook nog eens kenden. Ik voorzie nog wekenlang rollenspellen naar aanleiding van dit uitje.
’s Middags gingen we bezig met de ‘doe-dingen’. We zaten in de trein, de droomvlucht, het Carnaval festival, de zweefmolen en natuurlijk mocht de achtbaan niet ontbreken.
In tegenstelling tot in Legoland mocht de peuterdochter met haar ruime meter niet mee in de meeste ‘spannende attracties’. Dit tot haar grote frustratie. Omdat ze niet in de achtbaan mocht en omdat er gewacht moest worden.
De man testte in de Vogelrock of de kleuterzoon achtbanen inderdaad zo leuk vond. Ze kwamen glunderend weer naar buiten. Vervolgens mocht ik met mijn vijfjarige in de python. ‘Het over de kop gaan voel je wel mamma’
Al met al een prima dagje. Wel spijtig dat de treinen het ’s avonds begaven en mijn avondprogramma in het water viel.